Veliki put 2005.

Sreda 27.07 – Ustajemo u 07.00. Rasformiramo kamp, doručkujemo i snabdevamo se suvenirima i polazimo ka Madridu. Vreme je lepo, iz autobusa slikam i snimam predele, sela, gradove,... Prva veća pauza je na jednoj benzinskoj pumpi, dok je druga na jednom stajalištu na oko 120km od Madrida.


Polazak iz kampa Aneto	Pauza na putu za Madrid

Nastavljamo ka predgrađu Madrida koje se zove Parla i nekih 20-30km je udaljeno od grada gde nam je obezbeđen smeštaj. Posle dugog traganja u ovom mestu za našim hotelom, nalazimo ga konačno u 19.15. Hotel je izuzetno lep, i u vlasništvu je nekoliko preduzetnika. Smeštamo se u čiste dvokrevetne sobe, i u 21h polazimo put Madrida našim autobusom. Ovo je inače za meni najveći grad u kome sam u svom životu boravio (četvrti po redu u Evropi). Madrid izgleda impresivno pod uličnim svetiljkama. U 22h nakon parkiranja u predviđenoj zoni, grupa se deli na one koji su zainteresovani za odlazak u neki flamengo-bar (u kojoj sam naravno i ja), dok se ostali deo grupe razilazi svako prema svojim željama. Dok hitamo ka trgu Major, kamera mi se «usijava od opterećenja». «Sve šljašti i sve blješti». Svakom oku je ovde sve lepo. Na istoimenom trgu, dok čekamo početak programa u obližnjem flamengo-baru (gde smo ranije rezervisali mesta), večeramo u restoranu ogromnog trga Major.


Kapija Rege Karole na Trgu Kolon	Puerta de Sol

U 23.10 stižemo na predstavu u bar. Dobijamo mesta i naručujemo piće. Iz nepoznatih i nelogičnih razloga mi biva onemogućeno snimanje predstave, te je usledio lagan verbalni sukob sa jednim od osoblja zbog kamernog snimanja. Besan sam kao ris. Zadovoljavam se slikanjem, mada je očigledno da od slike nema nikakvog zadovoljstva kao od video zapisa (ova nepravda je kasnije ispravljena u Granadi, u jednom običnom i «neiskompleksiranom» baru, gde umesto «kompleksaša» sviraju i igraju majstori i umetnici). Predstava je svakako maestralna, ne mogu vam opisati reči tuge zbog zabrane snimanja.

Četvrtak 28.07 - U 01.30 je završena predstava. Odlazimo zajedno ka autobusu. U 02.00 polazimo ka našem hotelu. Stižemo za nekih pola sata. Noćenje.
Ujutru polazimo ka Spomeniku pomirenja (Valje de los Kaidos). U 09.25 stižemo, međutim nailazimo na zatvorenu kapiju. Početak rada ovog spomen-područja je u 10.00. Odlazimo do mesta Gvadarama, gde pravimo pauzu do otvaranja.

Skulptura isklesana u kamenu pored krsta

Spomeniku pomirenja
(Valje de los Kaidos):

Predstavlja spomen područje koje je udaljeno nekih 40tak km od Madrida idući prema severozapadu. Ovaj spomenik je podigao Francisko Franko, španski general i diktator (vladao od 1939. - 1975.) u pomen za sve pale u španskom građanskom ratu (1936. - 1939.), bez obzira na čijoj se strani borili. Spomen područjem dominira krst visine nekih 20m visine napravljen od kamena u čijem podnožju se nalaze spomen sobe i građevine sa detaljima koji su isklesani od kamena. Krst se vidi gotovo odmah na ulasku u zonu spomenika koji se inače prostire na velikom području. Španski general je sahranjen u katedrali podno velikog krsta.

Nakon obilaska i pomenute katedrale (gde se nalaze kosti slavnog španskog generala), u 12.30 krećemo ka El Eskorijalu. Stižemo tamo u 13.15.

El Eskorijal:

Kraljevska palata, 43 km severozapadno od Madrida. Osnovana je u 16tom veku od strane Filipa drugog. Obuhvata katedralu, manastir, školu i čuvenu biblioteku i pruža raj za oči. Ceo kompleks sadrži prema tvrdnjama 160 km hodnika. Palata je podignuta između 1563. i 1584. godine. Prvobitna želja Filipa je bila da posluša želje svoga oca, cara Čarlsa petog, da sagradi grobnicu, a zatim, da ispoštuje zavet koji je dao za izgradnju crkve Svetog Lorenca. Nakon smrti Huan Bautiste de Toledoa, prvog arhitekte palate u 1567 godini, rad je završen od strane Huana de Hererea. Filip je živeo u El Eskorijalu 14 godina i umro je tamo 1598 godine.
Kraljevske prostorije su relativno skromnog izgleda, pošto je Filip živeo u znatnoj štedljivosti prema raskošu. Za razliku, crkva (podizana od 1578. do 1581.) je veoma i detaljno dekorisana. Kraljevska podzemna grobnica, koja je podignuta posle Filipove smrti, sadrži tela Čarlsa petog (sahranjen ovde 1634 godine), Filipa i mnogih sledećih španskih vladara. Južno od crkve se nalazi otvoreno dvorište koje se zove Los Evanđelistas, srce manastira. Velika biblioteka je na prvom spratu severozapadnog krila i sadrži mnoštvo rukopisa i knjiga iz dalekih istorijskih perioda. Njena oslikana tavanica je delo italijanskog umetnika Pelegrina Tibaldija. Eskorijal je relativno malo korišćen od strane Filipovih naslednika i prestala se zvati kraljevska palata 1861. godine. Proglašen je od strane UNESKO-a kao svetski nasledna građevina godine 1984.

Nakon obilnog razgledanja gorepomenutog spomenika. U 15.30 stižemo u Ulicu Gran via kod broja 29. Brzo izlazimo iz autobusa, koji zatim nastavlja put ka Parli. Ovde se razilazimo; svako ide gde hoće. Veličanstvene građevine u ovoj ulici "ne daju mira foto-aparatima i kameri".

Madrid:

    Grad u centralnoj Španiji, glavni grad države i autonomne regije i provincije Madrid. Leži uz reku Manzanares i lociran je na 655m nadmorske visine. On je najveći grad u Španiji i njeno administrativno, finansijsko i transportno sedište. Popis stanovništva iz 2003. godine je iznosio 3,092,759 građana.
    Ogromna i svakim danom sve šira gradska mreža, koja uključuje i takva predgrađa kao što su Vilaverde, Barahas i Getafe, otima se sa Barselonom za prestiž glavnog nacionalnog proizvodnog centra. Glavni proizvodi su: motorna vozila, letelice, proizvodi hemijske, farmaceutske industrije, zatim proizvodnja prehrambenih proizvoda, štampanih materijala i kožnih dobara. Okolno područje je čuveno po poljoprivrednim dobrima kao što su: masline, grožđa, pšenice,...Ogroman broj turista posećuje špansku prestonicu svake godine. Izdavačka delatnost i bankarstvo su takođe važni.
    Tradicionalni centar Madrida je istorijski Puerta de Sol, srpasto-oblikovan trg. Drugi važan trg je Plac Major (započet sa izgradnjom 1617. godine), gde su se borbe sa bikovima, pogubljivanje jeretika i druge predstave odigravale u 17tom i 18tom veku. Tu je i Plac de la Cibeles, sa fontanom i kipom Majke zemlje i Plac de Toros, sa prilagođenom arenom za borbu s bikovima u severo-istoistočnom delu grada. Grad ima nekoliko drvećem oivičenih bulevara i zabeležen je po svojim modnim radnjama.
    Muzej Prado, čija čuvena izložba slika od strane El Greka, Franciska Goje i Dijaga Velaskeza je glavni reper. Ostala bitna mesta uključuju masivnu kraljevsku palatu (građena od 1737. do 1764. godine), koja je korišćena za državne poslove, zatim tu je Kuća kraljevske opere iz 19tog veka, pa onda crkva Svetog Franciska el Grandea, Nacionalni arheološki muzej, Nacionalni muzej nauka, Muzej španskih ljudi i Retiro park sa botaničkom i zoološkom baštom. U gradskoj zoni su locirane: Zarzuela palata, koja je bila rezidencija vladara zemlje i Kraljevska palata El Parda, koja je sagrađena od strane Filipa drugog i bila je bivša kuća generala Franciska Franka. Među mnogim institucijama višeg obrazovanja u gradu su: Univerzitet Madrida, Univerzitet biskupije, Nezavisni univerzitet Madrida, Politehnički univerzitet, Otvoreni univerzitet i Kraljevska muzička akademija.
    Grad ima dva velika fudbalska tima. Real Madrid igra svoje utakmice na Santjago Bernabeu, koji ima kapacitet od otprilike 75,000 mesta. Stadion sagrađen 1947. godine, bio je domaćin finala Svetskog kupa 1982. godine. Vinsente Kalderon je domaći stadion za drugi tim Madrida, Atletiko Madrid. On prima nekih 57,000 gledalaca. Treći, manji tim Madrida, Rajo Valjekano, igra svoje utakmice na stadionu Tereza Rivero.
    Za razliku od ostalih glavnih španskih gradova, Madrid je postao poznat tek nakon 10tog veka, kad je prvi put pomenut kao mavarsko utvrđenje, braneći prilaz Toledu koji je na jugu. Tvrđava koja se nekad zvala Alkazar je bila na temeljima gde se sada nalazi Kraljevska palata. 1083. godine je bila zaposednuta od strane Alfonsa prvog, kralja Kastilje i Leona koji je vladao od 1064. do 1109. godine. On je nastavio da vodi Mavarce iz Toleda u 1085. godini. Madrid je ostao mali nakon ponovnog osvajanja dok nije Filip drugi preselio sudstvo u grad 1561. godine. Filip treći (vladao od 1598. do 1621. godine) je vladao iz grada Valjadolida pre nego što je Madrid postao zvanično glavni grad (1607. godine).
Madrid je postepeno brzo rastao i dostigao je do vrha značajnosti i razvoja u 17tom i 18tom veku. Od 1808. do 1812. godine, gradom je upravljao Džozef Bonaparte posle žestoke bitke na trgu Puerta de Sol, koju je na slikarsko platno preneo Francisko Goja i time učinio sliku besmrtnom. Slika se zove "Treći maj 1808. godine". Borbe su se ponovo pojavile tokom Španskog građanskog rata, kad su snage lojalne Republici Španiji branile grad od opsade pristalica generala Franka. Madrid je ipak 1939. godine pao u ruke nacionalista.
    Nakon Drugog svetskog rata, grad je propao usled obimnog siromaštva i prenaseljenosti. Tokom šezdesetih se situacija poboljšala, zahvaljujući uglavnom stranim investicijama. Nakon Frankove smrti, demokratski napori su vodili ka prvim slobodnim gradskim izborima koji su se inače odigrali 1979 godine. Naredne godine su donele obnovu starih zdanja i brojna poboljšanja gradske infrastrukture. Jaka kulturna i ostala mesta od interesa su u osamdesetim godinama prošlog veka izvadili grad iz dotadašnjeg osrednjeg sivila, dajući mu popularnu prepoznatljivu sliku. 1992. godine je grad imenovan kao evropski grad kulture. Međutim, i pored slave koje je stekao u proteklih nekoliko godina, grad nije mogao da izbegne političke probleme sa kojima se cela država suočava u zadnjih nekoliko decenija. Ime glavnog grada se u crnim hronikama vezuje sa terorističkim napadima separatističke organizacije Baskije - ETA. Tu je dobro poznat i događaj od oktobra 2001. godine, kad je bila eksplozija podmetnute bombe u centralnom Kolon trgu. Ono što je ipak najtragičnije u novijoj španskoj istoriji je serija povezanih eksplozija u mreži podzemne železnice marta prošle godine kada je ubijeno oko 200 ljudi.


Zgrada na Trgu Puerta de Sol	Palacio de Comunicaciones na trgu Cibeles

Krećem se sa jednom grupom ka muzeju Prado. Nemam vremena sve da snimim oko sebe jer ću ih izgubiti iz vidika. To bi bilo dosta nezgodno, s obzirom da nemam plan grada. Nakon brzog "bazanja" ulicama grada, stižemo pred muzej. Ulazim i razgledam. Koliko se samo umetničkih dela svetski priznatih majstora nalazi u ovom zdanju. Nakon obilaska muzeja (koji ima izložbu na 3 sprata), odlazim turističkim autobusom u obilazak, znajući da nemam dovoljno vremena da obiđem peške sve što me zanima u širem centru grada. Autobus kreće. Ja sa gornjeg sprata beležim foto-aparatom i kamerom: Muzej Prado, Trg Kanova de Kastilo, Trg Lealtada, Palata komunikacije, Muzej arheologije, Trg Kolon, Trg nezavisnosti, crkva San Hozea, Ulica Gran via, Puerta de Sol,... ma treba pogledati turističku mapu grada Madrida i videti kuda prolaze sve tri linije turističkih autobusa.
U 23.33 polazim vozom sa stanice Atoča (trg Karlosa petog) ka Parli. Stižem brzim vozom u Parlu u 23.59. Odlazim u hotel zadovoljan posle svega viđenog danas.

Dalje... (Toledo, Kordoba, Sevilja)