|
11.08.2006.
U 16 časova grupa od 15 planinara krenula je na Staru planinu u Bugarskoj.
Preko Žagubice, Bora i Zaječara stigli smo na prelaz Vrška
čuka oko 21.30. Na
granici kompjuteri ne rade, stvorila se kolona pa nam sledi čekanje.
Što zbog
kompjutera, što zbog namernog maltretiranja na granici
ostadosmo do 01,15 h sledećeg
dana. Preko Kule i Gramade u Belogradčik,
odnosno u turistički dom
stigosmo oko
02.30, umesto da smo već pola sna odspavali.
|
|
12.08.2006. Ustali
smo kasnije od planiranog vremena i oko 8
sati krenuli ka Berkovici
u podnožju Stare planine
i vrha Koma. Iz
Berkovice
penjanje na prevoj Petrohan/1400
m/. Ovaj prevoj je najzapadniji od
prevoja
koji prelaze preko Stare planine i povezuju Sofiju sa severozapadnim
delom
Bugarske. Turu
započinjemo u 11.20 jer smo zbog radova na
glavnom putu morali dosta da obilazimo ka istoku, skoro do mesta Lom na
Dunavu. |
) |
| Kom (2016 m) |
) |
|
| Putokazi | Mali Kom |
|
Tura Kom: Sa prevoja Petrohan /1400 m/ polazimo putem koji vodi do releja na vrhu Zelena glava /1652 m/, ali taj vrh zaobilazimo i nastavljamo ravnim šumskim putem. Put vodi kroz bukovu šumu sve do ispred vrha Mala poljana /1610 m/ odakle počinju goli predeli sa ponekim krdom konja. Padine su obrasle sa borovnicama i malinama. Ispred nas južna padina Malog Koma /1939 m/, ali ga zaobilazimo sa zapada preko Kusurskog suvata. Ispod u dolini potoci koji čine izvorišni deo Nišave. Preko duboke trave sa borovnicama i sitnim klekama stižemo na glavnu stazu koja vodi od doma Kom. Vreme se pogoršalo, samo što ne počne kiša iako u nižim delovima greje sunce. Tako, malo ubrzano, na vrh Kom-2016 m stižemo oko 14.45 h. |
) |
| Na vrhu, sprema se kiša |
) |
) |
| Suncokreti, u daljini Midžor | Na kraju ture, hiža Kom (1605 m) |
13.08.2006.
) |
| Belogradčik stene |
| Iz centra grada se penjemo na tvrđavu koja je u donjem delu opasana zidinama i manjim delom stenama dok je treća kapija na samim stenama koje su sa tri strane nepristupačne. Deo tvrđave je iz rimskog, deo iz srednjevekovnog i deo iz turskog perioda. Jedna od markantnih stena nosi naziv „Hajduk Veljko“. Sa tvrđave dobar pogled na grad i okolinu sa velikim prostranstvom crvenih stena različitih oblika što štrče ka nebu. Neke najimpozantnije imaju i svoja imena. | ) |
| Tvrdjava u Belogradčiku |
Posle obilaska tvrđave prošli smo stazom koja vodi južno do grada kroz predele sa ostenjacima. Po obilasku tvrđave i stena oko 11 sati smo otišli do sela Rabiša i oko 1.5 km udaljene pećine Magura koja se nalazi na brdu Rabiška mogila. Pećina ima velike prostorije, ali ne baš mnogo stalaktita i satalagmita. Dužina joj je oko 3 km, a deo koji je uređen za prolaz dug je 1.5 km. Poznata je po crtežima pećinskog čoveka i najveća je pećina u Bugarskoj. Izlaz iz pećine je iznad Rabiškog jezera nastalog u jednoj depresiji, a i ono je najveće jezero ovog tipa u Bugarskoj. Duboko je oko 40 m. Jezero smo samo videli odozgo, sa brda i nastavili put dalje za Vidin. Granicu sa manje maltretiranja prođosmo oko 15 sati.
) |
) |
) |
| Hajduk Veljko | Devojka sa knjigom | Jedan od stubova |
) |
) |
) |
| Rabiško jezero | Manastir Čiprovci | Rogljevske pivnice |
Svratili
smo u Rogljevo
i njihove pivnice kod Petka
i Rajke da se malo vinom okrepimo
i
obnovimo rezerve. Kad se društvo malo okrepilo oko 17 sati krenusmo kući.
Jednu
pauzu smo pravili kod Dobre na Dunavu. U Beograd smo stigli oko 22.30
h.
| Beograd, 14.08.2006. | Tekst i fotografije: Veroljub Kovačević |
)